پیام تبریک

هر جای جهان جغرافیای زیستنم باشد چینی دلم که بند بخورد بازهم دلم هوای این حوالی را می کند..

کوچه به کوچه از خودم دور گشته ام ..می خندم..گریه می کنم فرقی نکرده ام.هنوز هم پشت پنجره تمام بودن خویش را جا میگذارم و به افکارم اجازه می دهم پرواز کنند..رویا می بافم واقعیت هایم را می پذیرم کمی بزرگ شده ام کمی پخته تر دیگر در خامی مطلقم سر نمیکنم.منطقی شده ام به دلم یاد داده ام که بی گدار به آب نزند دیگر نحیف نباشد بقچه ی مهربانیش را باز کند و بی هیچ چشم داشتی مهربان باشد..

امروز بیخود و بی دلیل دلم هوای وبلاگم را کرد آمدم خانه تکانی کنم وبروم..

راستی زندگیم مزه ی چشمانش را میدهد....عسلی